Czy wydatki poniesione w związku z zakupem ww. sprzętu, tj. telewizora, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w całości, skoro działalność gospodarcza prowadzona jest w miejscu stałego zamieszkania i może zachodzić podejrzenie organów skarbowych, że zakupiony sprzęt będzie mógł również służyć do prywatnych celów domowych.
Głównym typem działalności jest wytwarzanie oprogramowania. Praca ta wymaga ciągłego kontaktu audio-wizualnego z innymi członkami zespołu pracującego nad projektem. Od czasu pandemii COVID-19 około 95% zadań wykonywane jest z siedziby firmy, która jednocześnie jest miejscem zamieszkania Wnioskodawcy.
W związku z potrzebą ciągłej komunikacji Wnioskodawca zakupił telewizor za kwotę 4 599 zł brutto. Telewizor ten służy jako duży ekran komputerowy do w/w wideo-konferencji oraz do prezentowania, udostępnionej przez innych członków zespołu, zawartości ekranu (tzw. screen-sharing). W mieszkaniu brak jest wydzielonego pomieszczenia na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Telewizor został powieszony na ścianie w salono-kuchni, w której Wnioskodawca wykonuje swoje obowiązki służbowe. Poza czasem pracy pomieszczenie wykorzystywane jest do celów prywatnych. Telewizor został, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczony jako koszt obniżający podstawę opodatkowania.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.
Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:
-
wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
-
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
-
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
-
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
-
został właściwie udokumentowany;
-
wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 17 listopada 2020 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.657.2020.1.KP potwierdził,
że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup telewizora spełniają przesłanki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym wydatki te można uznać za koszty podatkowe, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
Jednocześnie należy podkreślić, że poniesione wydatki na nabycie telewizora, wykorzystywanego dla potrzeb prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, który nie został zaliczony do środków trwałych, gdyż jego wartość początkowa nie przekracza 10 000 zł, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio w miesiącu oddania tego telewizora do używania.
Podsumowując wydatki poniesione na zakup telewizora mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w całości.